Hoe jong we ook zijn, we leren te vertrouwen op iedereen die “boven” ons staat. Dat kan zijn in de hoedanigheid van ouders, verzorgers, docenten, leidinggevenden en politici. Mensen in hun jonge jaren die dat “gezag” ter discussie stellen, worden als rebels en lastig bestempeld. Volwassenen worden tegenwoordig weggezet als afvalligen. Alles in het systeem van de huidige maatschappij is erop gericht om mensen gehoorzaam te maken. Gehoorzaam aan wat of wie, is de vraag die zich dan opdringt?
Gehoorzamen aan een systeem om het functioneren optimaal te houden, kan tot op zekere hoogte gevolgd worden. Het zou wat worden als iedereen maar op welk gewenst moment een straat oversteekt. Dat zou gewoonweg gevaarlijk zijn en onwenselijke situaties opleveren. Ook hier zit men op dit moment al gauw aan de grens van gehoorzamen. Er zit namelijk altijd nog de menselijke factor, keuze in. Ook al staat 100 km/uur aangegeven op de snelweg. De keuze van een automobilist om harder te rijden, en daarmee in te halen om bijvoorbeeld een file te voorkomen is een noodzakelijke keuze. Dat heet vrijheid van handelen. Dat is niet voor niets de marge die een systeem moet kennen. Evenwel zijn de marges steeds kleiner geworden en daarmee lijken ook de keuzes van mensen steeds beperkter te worden. Dat is echter onjuist.
De gedachte dat keuzes beperkter zijn geworden lijkt juist, maar door die gedachte alleen al, accepteer je de kleinere marge van het systeem. Als je de gedachte hebt dat iets niet mag of kan, en je accepteert deze gedachte als juist, dan zal je er ook naar handelen. Je gehoorzaamt. Denk maar aan het voorbeeld van de 100 km/uur. Mensen die dit blindelings volgen, hebben onderliggend angst. Angst om af te wijken van hetgeen hen wordt voorgespiegeld dat goed zou zijn, namelijk 100 km/uur rijden. Bang zijn voor een boete. Zij maken de keuze, deze kan bewust dan wel onbewust zijn, te volgen wat men voorschrijft.
Dit zag je evident tijdens de door de overheid voorgeschreven COVID-maatregelen. Massaal volgden mensen adviezen van politici, RIVM en andere instanties op mondkapjes te dragen, afstand te houden, je te laten “vaccineren". Al deze mensen maakten deze gehoorzame keuzes vanuit angst voor het onbekende, angst om uit de pas te lopen in plaats van te gehoorzamen. Daarmee gehoorzamen zij aan het systeem dat zo is ingericht te gehoorzamen en niet zaken ter discussie te stellen. Dat wordt mede ondersteund door de massamedia die het systeem ondersteunen. Nu zijn er wellicht mensen zijn die zeggen “ik heb helemaal geen angst”, ik doe dit gewoon omdat dit het “juiste is om te doen”. Deze mensen lijken trots en eigenwaarde te ontlenen aan het volgzaam zijn. Maar, is het wel juist om volgzaam te zijn? Wat maakt dan dat andere mensen wel zaken ter discussie stellen en niet gehoorzamen aan het systeem?
Dat heet vertrouwen. Deze mensen maken een keuze vanuit vertrouwen op zichzelf. Daarmee stellen zij hetgeen het systeem voorstelt, ondergeschikt aan wie zij zijn en waar zij op vertrouwen. Daarbij gehoorzamen zij aan zichzelf en niet aan het systeem als geheel. Door de massa wordt dit als slecht bestempeld, evenwel is het wel slecht te noemen? De keuze is toch aan een ieder te doen wat bij hem/haar past. Nu zou je kunnen beargumenteren dat het systeem, dat wordt vormgegeven door de overheid het beste met je voor heeft en vanuit die optiek (geloof in het systeem), is kiezen voor jezelf een egoïstische keuze en niet één vanuit medemenselijkheid. Maar is dat wel zo? Het volgende voorbeeld geeft inzicht.
Sinds de wereldwijde uitbraak van het COVID-virus deed de overheid burgers geloven dat dit virus een vorm van ebolavirus was. Zeer gevaarlijk. Angst was wat men zaaide. Ook de gezondheidsdiensten van de overheid stimuleerden dit beeld van angst. Nergens werd gesproken over natuurlijke immuniteit en hoe gezond te blijven. Echter, al gauw gingen geluiden op, dat hetgeen was voorgesteld helemaal niet juist bleek te zijn. Dat een andere agenda, dan het belang van de burger, het handelen van de overheid bepaalde.
Inmiddels is gebleken dat beroemdheden wereldwijd betaald werden om de COVID-gen-therapieën aan het publiek te “verkopen” als veilige oplossing voor het COVID-probleem. De vaccinaties bleken alleen niet veilig. Zelfs na statistische vaststelling van extreme oversterfte, groei in doodgeborenen, myocarditis, bloedproppen, verlammingen en ga zo maar door, als gevolg van deze “vaccinaties”, horen we nog dagelijks de overheid via allerlei mediakanalen burgers aanzetten de “vaccinaties tegen COVID” te nemen. Zelfs als op rechterlijk niveau is geoordeeld dat deze “vaccinaties” de Neurenberg-wetten schenden! Wetten die opgesteld zijn om burgers te beschermen! Waarom zou je als burger een overheid en daarmee een systeem nog gehoorzamen als inmiddels vanuit allerlei kanten bewezen is dat deze “vaccinaties” meer schade hebben aangericht dan het COVID virus zelf? Dan is het toch terecht om kritisch jegens deze overheid te staan? Dan is een keuze voor jezelf toch één van liefde voor jezelf, of nog beter zelfbehoud? Dan is dat toch niet egoïstisch?
Zet dit ook niet te denken? De extreem hoge gasprijs, die nog hoger wordt omdat de overheid de belasting per januari 2023 van 9% naar 21% gaat verhogen wetende dat ze daarmee haar burgers de armoede in duwt en ondertussen wel geld overheeft voor een oorlog, maar niet voor haar burgers?! Het zijn zo een paar voorbeelden waarbij je je kan afvragen, heeft de overheid wel het beste met haar burgers voor?
Deze kritische vraag alleen al, moet je kunnen stellen en moeten politici in de Tweede Kamer kunnen stellen, zonder bedreigd of weggezet te worden als slecht. Dat is hun taak, daarvoor hebben we een democratie, om juist de overheid bij de les te houden, zorgen dat zaken niet ontsporen, zoals burgers hebben gezien in enkele van de voorbeelden zoals hiervoor omschreven.
Denk eens na hoeveel je eigenlijk al hebt bereikt in je leven met alle keuzes die je zélf hebt gemaakt, waarbij je op jezelf vertrouwde, de persoonlijke uitdagingen waar je het hoofd aan hebt geboden. Al die zelfgemaakte keuzes laten zien dat je best wel op jezelf kan vertrouwen. Dus ook aangaande beslissingen die wellicht groter zijn dan je in eerste instantie zou denken.
“Kracht is wanneer je beseft dat je zo veel dappere beslissingen zelf hebt genomen en besluit nog meer op jezelf te vertrouwen.”
Comments